ریچارد فرای عامل غرب، در تلقی مغالطه اندیشه

به گزارش سراج24 به نقل از رویکرد، محمد مهدی حکیم: با گذشت مدتی کم از پرونده ریچارد فرای برخی روزنامه های داخلی ، در خصوص این جاسوس آمریکایی با درج مطالب متعدد همچون پذیرش و پیوند فرهنگی، با تاثر و گریبان چاک دهی آن چنان خود را شیفته و دلداده این ازدست رفته می دانند که گویی با دفن وی محفلی از خلوتگه خیل عشاق فرهنگ انگلیسی آمریکایی تشکیل می دهند.
اصل موضوع از چه قراراست؟! ضروری است در این خصوص یک مقدار به عقب تر برگشته و به سوابق تاریخی رجوع نمود.
زمانی که اندیشمندان کشورهای غربی، در دهه های اخیر با ایجاد کرسی و رشته های شرق شناسی و شیعه شناسی، در معتبر ترین دانشگاه های خود متوجه عمق نفوذ فرهنگ اسلامی، شیعی شدند رویکرد آنان از تخریب، تمسخر و کوچک گرایی و این فرهنگ به سمتی متمایل گردید، که با اتخاذ روش ها و تکنیک های گوناگونی همچون "اگر نمی توانی با حریف رو در رو تقابل و مبارزه نمایی او را در آغوش بگیر" و با ایجاد مغالطه های ایدئولوژیکی و ایدئولوژی زدایی، نسبت به اثر بخشی سیاست های خود اقدام نموده که در این برهه از تاریخ شاهد اثر بخشی ایده های آنان هستیم.
برگردیم به ریچاد فرای، در این معادله افرادی همچون وی به عنوان دیده بان های سیاست های کشورهای استکباری، مضاف بر این که وضعیت و شرایط منطبق بر واقعیت کشورهای شرقی را جهت تصمیم گیری صحیح و طرح در مسیر پیاده سازی نقشه ها خود استفاده می نمایند، نقش مقدمه سازی بازتولیدهای مغالطه های اندیشه ایی را نیز به خوبی ایفاء می نمایند و به عنوان مثال زمانی که در کشور ایران با ابزارهای فرهنگ ایران باستان همچون تخت جمشید، جشن تولد حاکمان هخامنشی و... می تواند به عنوان مستمسک خوبی، با طرح " اندیشه اسلام ایرانی " نقش آفرینی و اذهان عمومی جوامع اسلامی (البته با کمک دلدادگان و روشنفکرنماهای داخلی) را از کنه واقعیت های دور نمایند، می تواند راه اصولی و در خور توجهی را با کمک این گونه افراد در انحراف مسیر انقلاب اسلامی ایجاد نمایند.
در این میان پرواضح هست که جریان رسانه ای خاص، سربازان پیاده نظام، اتاق فکر کدام اندیشه، مشغول قلم فرسایی و با چه رویکردی در حال بازآفرینی چه نوع اندیشه هایی هستند.
مغالطه اندیشه ای یعنی چه؟! زمانی که مقدمات باطل و یا شبیه حق را به جای حق نشاند، بنابراین زمانی که شبیه حق و یقین را به جای حق و یقین تلقی و فرهنگ سازی نمایند، مسلما در کسب نتیجه با مقدمه ایی که سنخیت دارد حاصل می شود. به عنوان مثال با توجه شکست نظامی غرب در کشورهای عراق و افغانستان با تکنیک های اسلام ستیزی و هراسی و... با تغییر اصولی مواضع خود با یاری خواستن از این سیاست مغالطه انگیز، همچون شهادت طلبی و بهشت به جای تعصب و تحجر و خشونت و اسلام گرایی و جهاد " قومیت گرایی و قبیله بازی با اسلام خواهی و امت گرایی " غربزدگی و وابستگی اقتصادی و فرهنگی را به جای پیشرفت مستقل و سکولاریزم و سازشکاری را به جای عقلانیت و فساد و هرج و مرج اخلاقی را به جای آزادی و آزادگی و مصرف زدگی و دنیا گرایی جایش را به توسعه و پیشرفت را به غلط در اندیشه جوامع اسلامی می دهد.
حال با توجه و مداقه بیشتر آگاه می شود که این گونه تعابیر و اصطلاحات با کمک، افرادی همچون ریچارد فرای بازتولید و در مسیر تصمیم سازی قرارگیرد، که برخی از این کارکردها در کشور خودمان نسخه اش پیچیده شده و بقیه موارد در کشورهای اسلامی یگرکه به خوبی قابل تفکیک هست در حال اجراء و پیاده سازی می باشد.
از نگاه دیگر در عرف اقدام متقابل در روابط بین الملل، آیا واقعا احدی از اندیشمندان و مورخان ایرانی در صورت وصیت نمود جهت خاک سپاری اش در نزدیکی یکی از جایگاه فرهنگی کشور آمریکا آیا به نظر شما مورد قبول دولتمردان آمریکا قرار می گیرد؟! و این در صورتی است که با وجود محمل های قانونی و بین المللی این کشور از پذیرش نماینده آمریکا در سازمان ملل خودداری می نماید!
از سوی دیگر برفرض ایشان فردی پاکباخته به فرهنگ ایران باشد اولا کدام فرهنگ، آیا فرهنگ و تمدن ایران باستان و یا فرهنگ ایران اسلامی قبل و یا بعد از انقلاب ثانیا نتیجه و ثمره مطالعات ایشان در کدامیک از اقدامات دولتمردان ایالات متحده اثرگذار بوده و ثالثا موضع ایشان در ساخت آثاری سخیف و کذب سینما پردازان این کشور همچون فیلم سیصد و آرگو چه بوده؟! رابعا موضوع خاک سپاری استاد ایشان در ایران و شائبه سرقت عظیم آثار فرهنگی ایران در قبل از انقلاب!
و در آخر باز هم افراط و ذوق زدگی در عملکرد این جریان سیاسی کشور و...